Vocabolario Dantesco Latino
www.vocabolariodantescolatino.it


[ visualizzazione standard - elenco voci ]
incorruptibilitas, -atis (s.f.)

DEFINIZIONE:
1. incorruttibilità (Castiglioni-Mariotti), condizione di ciò che non è soggetto a degenerazione materiale.
Mon. III xvi 6 Et cum omnis natura ad ultimum quendam finem ordinetur, consequitur ut hominis duplex finis existat: ut, sicut inter omnia entia solus incorruptibilitatem et corruptibilitatem participat, sic solus inter omnia entia in duo ultima ordinetur, quorum alterum sit finis eius prout corruptibilis est, alterum vero prout incorruptibilis.
FREQUENZA:

Mon. 1

INDEX LOCORUM:

incorruptibilitatem, Mon. III xvi 6

LOCUZ. E FRAS.:
VARIANTI E/O CONGETTURE:
CORRISPONDENZE:
Voce corrispondente nelle opere volgari di Dante:
Latino classico e tardoantico:
termine att. a partitre dall'età cristiana con il signif. di «incorruptela, incorruptio» (vd. ThLL s.v. incorruptibilitas 1): es. Tert. Adv. Marc. 2, 16 Quia de appellatione sociantur — quanta erit diversitas divini corporis et humani sub eisdem nominibus membrorum, tanta erit et animi divini et humani differentia sub eisdem licet vocabulis sensuum, quos tam corruptorios efficit in homine corruptibilitas substantiae humanae quam incorruptorios in Deo efficit incorruptibilitas substantiae divinae (CC); Iren. 5, 1, 1 Deus habet donationem incorruptibilitatis; Liberat. 19 Alios fecit... corrupticolas appellari, verum incorruptibilitatis assertores phantasiastas.
Latino medievale:
si segnalano alcune occorrenze ritenute significative: Rabano Mauro, In Gen., I 8 Sic ergo et immortalis et incorruptibilis est condita caro primorum hominum, ut eamdem suam immortalitatem atque incorruptibilitatem, per observantiam mandatorum Dei custodirent (LLT); Anselmo d’Aosta, Orationes, 8 Exueras, misericors domine, vetustis pannis originalis peccati et indueras me veste innocentiae, promittens alteram incorruptibilitatis (LLT); Alessandro di Hales, Quaest. disp., q. 58, disp. 1, membra 1-3, par. 36 In “corona” notatur aeternitas, quia non habet principium nec finem; quia est “de auro”, notatur incorruptibilitas in nobilissimo: aurum enim incorruptibile est, et est nobilissimum metallum (LLT); Bonaventura, Comm. in I Sent., d. 8, pars 1, a. 2, q. 2 immutabilitas dicitur tripliciter: uno modo invariabilitas, alio modo incorruptibilitas, et tertio modo invertibilitas (LLT); Raimondo Lullo, Declaratio, 27 quia universalis intellectus, qui est in omnibus hominibus, est incorruptibilis, per cuius incorruptibilitatem plures animae fieri non possunt (LLT); Guglielmo di Ockham, In I Sent., d. 20, q. 1 sic intelligunt Sancti quando dicunt aequalitatem esse in divinis, et potentiam et aeternitatem et incorruptibilitatem et huiusmodi, quia Deus vere est aeternus, creativus et sic de aliis (LLT).
Lessicografi medievali:
Commentatori danteschi:
Il termine appare in un numero limitato di casi nei commenti lat. alla Commedia: Chiose Ambrosiane ad Purg. XXIX 113 et ad Par. XXXI 14: D'oro – Propter incorruptibilitatem (DDP).
Benvenuto da Imola ad Par. XXXI 13-15: angeli repraesentantur cum faciebus rubeis inflammatis ad figurandum ardentem amorem caritatis, quae est in ipsis angelis; et dicit: e l'ale d'oro, ad innuendam perfectam sapientiam angelorum, vel incorruptibilitatem (DDP).

NOTA:

Hapax nel lat. dantesco. Il termine inizia a essere att. nel lat. cristiano (la prima occorrenza registrata dal ThLL è Itala, I Cor. 15, 54: «cum... corruptibile hoc induerit incorruptibilitatem»), ove possiede due signif.: è usato, infatti, in relazione allo status e alla qualitas (vd. ThLL s.v. incorruptibilitas 1, impiegato da D.), ma anche ai mores (vd. ThLL s.v. incorruptibilitas 2).

D. utilizza, inoltre, i termini collegati incorruptibilis, corruptibilitas e corruptibilis.

All’interno dei commenti lat. alla Commedia, la parola compare anche in Pietro Alighieri (3) ad Purg. XXVIII 76-87, dove è citato un passo della Summa Sententiarum di Ugo di S. Vittore: «ad hoc idem ait Ugo De Sancto Victore: Dedit Deus homini bonam voluntatem in qua eum fecerat rectum, incorruptibilem et immortalem, non ut corpus eius incorruptibilitatis dispositionem haberet, sed quia inerat anime vis quedam ad preservandum corpus a corruptione» {Hugo de S. Vict., Summa Sent. III 7} (DDP).

AUTORE: Federica Favero.
DATA REDAZIONE: 04.10.2020.