Latino classico e tardoantico:
att. nel lat. class. con il signif. di «quod generari potest»: es.
Manil. 1, 143 concordia discors calidi et frigidi, umidi et sicci, quae nexus labilis et opus
generabile fingit (vd.
ThLL s.v.
generabilis 1).
Latino medievale:
si segnalano alcune occorrenze ritenute significative:
Aristotele,
De gen. (tr.
Burgundione), II 10 Propter quid quidem igitur est generatio et corruptio et propter quam causam, et quid
generabile et corruptibile, manifestum ex his que dicta sunt (
ALD);
Aristotele,
De caelo (tr.
Moerbeke), I 11 Primum autem dividendum quomodo ingenerabilia et
generabilia dicimus et corruptibilia et incorruptibilia; multipliciter enim dictis, et si nulla differentia ad sermonem, necesse intellectum confuse habere, si quis diviso multipliciter tamquam indiviso utatur (
ALD);
Alessandro di Afrodisia,
In Met. (tr.
Moerbeke), I 14 Cum autem haec quidem terrae desiccantur, haec autem humectentur iterum, non oportet putare causam mundi generationem: inconveniens enim propter modicas permutationes moveri omne et
generabile et corruptibile facere (
ALD);
Simplicio,
In De caelo (tr. R.
Grossatesta), II 12 Ut igitur in
generabilibus animalibus hominis actiones plures sunt propter multis bene posse potiri hominem, qui quidem multa agit et aliorum agit gratia civiliter conversans et illorum bonum in se ipsum referens, sic oportet existimare et astrorum et actionem et motum magis varium esse multotiens aliis propter alia propter pluribus bonis posse potiri (
ALD).
Commentatori danteschi:
Benvenuto da Imola ad Par. VII 67-72: corpora coelestia influunt in terrestria et elementaria quantum ad distinctionem temporum et productionem generabilium et corruptibilium (DDP).
Giovanni da Serravalle ad Par. X 28-33: [sol] de valore celi, idest potentia, vel influentia, mundum, idest res naturales, generabiles et corruptibiles, imprentat, idest informat, impressionem in eo ponit (DDP).