LOCUZ. E FRAS.:
—
CORRISPONDENZE:
Voce corrispondente nelle opere volgari di Dante:
—
Latino classico e tardoantico:
il sost. è att. a partire dal lat. class. con il signif. di «acquisitio, consecutio» (vd.
Forcellini s.v.
adeptio e
ThLL s.v.
adeptio): es.
Cic.
Part. orat. 32 In voluntate autem utilitas ex
adeptione alicuius commodi vitationeque incommodi quaeritur, ut aut spes aut metus impulisse videatur aut aliquis repentinus animi motus, qui etiam citius in fraudem quam ratio utilitatis impellit (
CC);
Quint.
Inst. V 10 Nam fere versatur ratio faciendi circa bonorum
adeptionem, incrementum, conservationem, usum, aut malorum evitationem, liberationem, imminutionem, tolerantiam; quae et in deliberando plurimum valent (
CC);
Aug.
Civ. XII 21 Si autem ibi ea necessario scituri sumus, hic saltem nesciamus, ut hic felicior sit expectatio quam illic
adeptio summi boni; quando hic aeterna uita consequenda expectatur; ibi autem beata, sed non aeterna, quandoque amittenda cognoscitur (
CC).
Latino medievale:
si segnalano alcune occorrenze ritenute significative:
Aelredo di Rievaulx,
Comp. spec., 4 rationalis creatura nonnisi in beatitudinis
adeptione quiescit (
LLT);
Andrea di S. Vittore,
Exp. Salom.,
in Par. Desideratae rei
adeptio quasi quaedam vitae est prorogatio (
LLT);
Innocenzo III, papa,
Serm., 11 Hae sunt septem petitiones, quae continentur in oratione Dominica, per quas duo principaliter expetuntur, scilicet bonorum
adeptio et malorum remotio (
LLT);
Alberto Magno,
Comm. in I Sent., d. 40 B, a. 12
adeptio salutis participatur a singulis, et non in universali ab omnibus (
LLT);
Tommaso d’Aquino,
Comp. theol. I, c. 149, n. 298 Consummatio autem hominis est in
adeptione ultimi finis, qui est perfecta beatitudo sive felicitas, quae consistit in divina visione (
LLT).
Lessicografi medievali:
—
Commentatori danteschi:
—
AUTORE: Federica Favero.
DATA REDAZIONE: 26.07.2020.