att. con il signif. di «reditus in patriam», Du Cange s.v. repatriario. Cfr. inoltre DMLBS e Blaise Mediev. s.v. repatriatio; in ambito epistolare e retorico vd. ad es. Gilberto di Gembloux, Epist. 29 Si autem reprehenditis quod litteras illas alius preter me legit et audiuit, respondeo quod legi eas et audiri ab aliis oportuit, quia ego sub potestate constitutus expensas repatriationis, ad quam cogor, unde haberem nisi certa reuocationis indicia proferrem, cum et easdem proferens uix adhuc licentiam extorquere preualeam (LLT); Bonfiglio d'Arezzo, Dictamina 148 Compulsus igitur alterum de duobus eligere, vel curiam maturius introire, quod nequeo, vel, quod pudentius agam, ad propria retroire, ne quod vereor accidat, pudendo scilicet repatriationis eventus, clementis animi favorabilem interpello [subventum], pensans quod beneficiorum quorumlibet apud deum et homines nichil perit (ALIM); Giovanni di Bonandrea, Introductio ad dictamen 49 Forma narrationis in qua patent omnia de narratione precepta [...] Apertio qua parte primo prima, secundo secunda, deinde successive reliqua exprimuntur: primo enim repatriatio, secundo ad tirannidem instructio, tertio in exulatum reiectio, demum tirannicorum patratio (ALIM).