Ytali, -orum (s.m.)

1. Italiani, abitanti dell'Italia coeva a Dante.
De vulg. I viii 3 Ab uno postea eodemque ydiomate in vindice confusione recepto diversa vulgaria traxerunt originem, sicut inferius ostendemus. Nam totum quod ab hostiis Danubii sive Meotidis paludibus usque ad fines occidentales Anglie Ytalorum Francorumque finibus et Oceano limitatur, solum unum obtinuit ydioma, licet postea per Sclavones, Ungaros, Teutonicos, Saxones, Anglicos et alias nationes quamplures fuerit per diversa vulgaria dirivatum, hoc solo fere omnibus in signum eiusdem principii remanente, quod quasi predicti omnes affirmando respondent.
De vulg. I x 1 Triphario nunc existente nostro ydiomate, ut superius dictum est, in comparatione sui ipsius, secundum quod trisonum factum est, cum tanta timiditate cunctamur librantes quod hanc vel istam vel illam partem in comparando preponere non audemus, nisi eo quo gramatice positores inveniuntur accepisse sic adverbium affirmandi: quod quandam anterioritatem erogare videtur Ytalis, qui dicunt.
De vulg. I xii 2 Et primo de siciliano examinemus ingenium: nam videtur sicilianum vulgare sibi famam pre aliis asciscere eo quod quicquid poetantur Ytali sicilianum vocatur, et eo quod perplures doctores indigenas invenimus graviter cecinisse, puta in cantionibus illis Ancor che l'aigua per lo foco lassi et Amor, che lungiamente m'hai menato.
De vulg. I xviii 2 Quia vero aulicum nominamus illud causa est quod, si aulam nos Ytali haberemus, palatinum foret. Nam si aula totius regni comunis est domus et omnium regni partium gubernatrix augusta, quicquid tale est ut omnibus sit comune nec proprium ulli, conveniens est ut in ea conversetur et habitet, nec aliquod aliud habitaculum tanto dignum est habitante: hoc nempe videtur esse id de quo loquimur vulgare.
De vulg. I xviii 4 Est etiam merito curiale dicendum, quia curialitas nil aliud est quam librata regula eorum que peragenda sunt: et quia statera huiusmodi librationis tantum in excellentissimis curiis esse solet, hinc est quod quicquid in actibus nostris bene libratum est, curiale dicatur. Unde cum istud in excellentissima Ytalorum curia sit libratum, dici curiale meretur.
De vulg. I xviii 5 Sed dicere quod in excellentissima Ytalorum curia sit libratum, videtur nugatio, cum curia careamus. Ad quod facile respondetur. Nam licet curia, secundum quod unita accipitur, ut curia regis Alamannie, in Ytalia non sit, membra tamen eius non desunt; et sicut membra illius uno Principe uniuntur, sic membra huius gratioso lumine rationis unita sunt. Quare falsum esset dicere curia carere Ytalos, quanquam Principe careamus, quoniam curiam habemus, licet corporaliter sit dispersa.
De vulg. I xviii 5 Sed dicere quod in excellentissima Ytalorum curia sit libratum, videtur nugatio, cum curia careamus. Ad quod facile respondetur. Nam licet curia, secundum quod unita accipitur, ut curia regis Alamannie, in Ytalia non sit, membra tamen eius non desunt; et sicut membra illius uno Principe uniuntur, sic membra huius gratioso lumine rationis unita sunt. Quare falsum esset dicere curia carere Ytalos, quanquam Principe careamus, quoniam curiam habemus, licet corporaliter sit dispersa.
Ep. II 2 Patruus vester Alexander, comes illustris, qui diebus proximis celestem unde venerat secundum spiritum remeavit ad patriam, dominus meus erat et memoria eius usque quo sub tempore vivam dominabitur michi, quando magnificentia sua, que super astra nunc affluenter dignis premiis muneratur, me sibi ab annosis temporibus sponte sua fecit esse subiectum. Hec equidem, cunctis aliis virtutibus comitata in illo, suum nomen pre titulis Ytalorum ereum illustrabat.
Ep. VI 3 Hoc etsi divinis comprobatur eloquiis, hoc etsi solius podio rationis innixa contestatur antiquitas, non leviter tamen veritati applaudit quod, solio augustali vacante, totus orbis exorbitat, quod nauclerus et remiges in navicula Petri dormitant, et quod Ytalia misera, sola, privatis arbitriis derelicta omnique publico moderamine destituta, quanta ventorum fluentorumve concussione feratur verba non caperent, sed et vix Ytali infelices lacrimis metiuntur.
Ep. XI 23 Et ad vos hec sunt maxime qui sacrum Tiberim parvuli cognovistis. Nam etsi Latiale caput pie cunctis est Ytalis diligendum tanquam comune sue civilitatis principium, vestrum iuste censetur accuratissime colere ipsum, cum sit vobis principium ipsius quoque esse.
Ep. XI 24 Et si ceteros Ytalos in presens miseria dolore confecit et rubore confudit, erubescendum esse vobis dolendumque quis dubitet, qui causa insolite sui vel Solis eclipsis tum fuistis?
2. Italici (Chiesa-Tabarroni Mon.), antichi popoli d'Italia.
Mon. II ix 18 Postquam vero Ytalorum litigia sedata fuerunt, et cum Grecis cumque Penis nondum pro divino iudicio certatum esset, ad Imperium intendentibus illis et illis, Fabritio pro Romanis, Pirro pro Grecis, de imperii gloria in militie multitudine decertantibus, Roma obtinuit; Scipione vero pro Ytalis, Annibale pro Affricanis in forma duelli bellum gerentibus, Ytalis Affricani succubuerunt, sicut Livius et omnes romane rei scriptores testificari conantur.
Mon. II ix 18 Postquam vero Ytalorum litigia sedata fuerunt, et cum Grecis cumque Penis nondum pro divino iudicio certatum esset, ad Imperium intendentibus illis et illis, Fabritio pro Romanis, Pirro pro Grecis, de imperii gloria in militie multitudine decertantibus, Roma obtinuit; Scipione vero pro Ytalis, Annibale pro Affricanis in forma duelli bellum gerentibus, Ytalis Affricani succubuerunt, sicut Livius et omnes romane rei scriptores testificari conantur.
Mon. II ix 18 Postquam vero Ytalorum litigia sedata fuerunt, et cum Grecis cumque Penis nondum pro divino iudicio certatum esset, ad Imperium intendentibus illis et illis, Fabritio pro Romanis, Pirro pro Grecis, de imperii gloria in militie multitudine decertantibus, Roma obtinuit; Scipione vero pro Ytalis, Annibale pro Affricanis in forma duelli bellum gerentibus, Ytalis Affricani succubuerunt, sicut Livius et omnes romane rei scriptores testificari conantur.
De vulg. 7
Ep. 4
Mon. 3
Ytali, De vulg. I xii 2; I xviii 2; Ep. VI 3
Ytalis, De vulg. I x 1; Ep. XI 23; Mon. II ix 18 (2)
Ytalorum, De vulg. I viii 3; I xviii 4, 5; Ep. II 2; Mon. II ix 18
Ytalos, De vulg. I xviii 5; Ep. XI 24
-
Nelle occorrenze del De vulgari eloquentia e delle Epistole, in cui è rappresentata maggiormente una realtà storico-geografica coeva all'autore, l'etnonimo Ytali designa sempre gli abitanti dell'Italia all'epoca di D., mentre nella Monarchia le tre att. di Ytali indicano gli antichi popoli italici, nella rievocazione delle guerre che i Romani affrontarono contro questi popoli e nel ricordo delle tre guerre puniche, in cui Scipione fu campione per gli Italici e Annibale per gli Africani (Pontari, L'Onomasticon del Vocabolario Dantesco Latino, p. 203: «i toponimi e gli etnonimi ricorrenti nella Monarchia rinviano [...] quasi esclusivamente a realtà geografiche antiche, nell’ottica di una rievocazione esemplare di entità politiche ed episodi militari che servono a sostenere teoricamente le argomentazioni di Dante sulla legittimità e la necessità del potere imperiale»).

Per quanto riguarda i lessicografi, un confronto dei quattro repertori di rif. mostra una tendenziale ripetitività delle informazioni: essi riconducono l'etnonimo al re Italo, il quale avrebbe dato il nome alla sua patria, l’Italia, e al suo popolo, gli Itali. 

In Ep. VI il ms V, codice unico dell'ep., tramanda la lezione Italiecorretta già da Torri in Itali, con cui si concorda l'agg. infelices. La congettura di Torri è stata accettata da tutti gli editori successivi.

Nel lat. dantesco è att. anche il coronimo Ytalia (a cui si rinvia per la questione della grafia del lemma con y iniziale) e gli etnici ytalus e ytaliussu cui si vedano le relative voci in VDL. Sull'impiego di questa famiglia linguistica nel lat. dantesco, vd. in ultimo VagnoniSpigolature, pp. 252-255.
Ep. VI 3: Ytali] Italie V, Itali con. Torri Ep. et edd. 
Voce corrispondente nelle opere volgari di Dante:
-
Latino classico e tardoantico:
ampiamente att. per designare gli antichi popoli italici e in generale coloro che parlano latino, vd. ad es. Forcellini s.v. Italia: «In plur. num. Itali, orum, m. 2. universim populi, qui Italiam incolunt [...] vel etiam qui locuntur latine».
Latino medievale:
ampiamente att. sia per indicare le antiche popolazioni italiche, sia con valore generico per indicare gli abitanti dell'Italia mediev.
Lessicografi medievali:
IsidOrig. IX 2, 29: Italus quoque et Sabinus et Sicanus fratres fuerunt, ex quibus nomina populis inposita et regionibus sunt. Nam ab Italo Itali, a Sabino Sabini, a Sicano Sicani cognominati sunt, qui et Siculi, id est Sicilienses (Mirabile); XIV 5, 18: Sciendum sane quod quaedam provinciae primum de nomine auctoris appellatae sunt; postea a provincia gentis nomen est factum. Nam ab Italo Italia, et rursus ab Italia Itali; et sic utimur ipsa nomina gentis, quomodo fuit ipsud nomen auctoris, unde derivatum est nomen provinciae. Ex quo accidit ex uno nomine nominari et civitatem et regionem et gentem (Mirabile).
Papias (s.v. Italus) = Isid. Orig. IX 2, 29 (Mirabile). 
Uguccione, I 108, 1-2 (s.v. Ytalus): Ytalus et Sabinus et Sicanus fratres fuerunt, ex quibus nomina regionibus quas tenuerunt divisim imposita sunt. Nam ab Ytalo rege dicta est Ytalia, unde ytalicus -a -um et ytalus -a -um, quod magis descendit ab Ytalo, et hinc ytalicus; et a Sabino Sabinia, unde sabinus -a -um; et a Sicano Sicania, idest Sicilia, unde sicanus -a -um. Et nota quod Ytalia olim a Grecis occupata Magna Grecia dieta est (DaMA). 
Balbi (s.v. Italia): Italia, -lie, dicta est ab Ytalo rege, et scias quod Ytalia olim a Grecis occupata Magna Grecia dicta est, unde italicus, -ca, -cum, et ytalus, -la, -lum, sed hoc magis dicitur ab Italo rege (Mirabile).
Commentatori danteschi:
-
Autore: Elena Vagnoni.
Data redazione: 28.05.2023.
Data ultima revisione: 10.11.2023.